دل من گرفته زین جا،،،هوس سفر نداری؟

احساس غریبی تمام وجودم راگرفته است.احساسی که افکارم را درهم می ریزد،وادار به سکوتم میکند وبغضی سنگین در گلویم می نشاند.احساسی که هرچند غریب است ولی آنقدربامن بوده که آشناترین شده...

دلم هوای نی لبکی کرده کنار ساحل!تا بدمم درآن آرام آرام وبا هر نفس این حس غریب را از خودم دور کنم...نی لبکی که بااحساسم بنوازم آن راو او آوای غریب و حزن انگیز دلم را بخواند تا شاید این تنها صدایی باشد که با سکوت دلم همراهی می کند...

دلم آغوشی گرم می خواهد تا خود را در آن پنهان سازد و سینه ای که سربر آن بگذارد وآسوده اشک بریزد.آنقدرکه دیگر هیچ ابر گرفته ای در آسمانش نباشد...

دلم آسمانی می خواهد آبی تراز همیشه...آنقدرآبی که هیچ چیز وهیچ کس نتواند سیاهش کند...

دل من تمنای دلی دارد تا همراه و یاورش باشد...مونسش باشد

دل من چه می خواهد؟!

دل من هیچ نمی خواهد جز کسی که برایش حرف بزند وبه حرفش گوش دهد...دل من سهم زیادی ازاین دنیا نمی خواهد!به خدا دل من پرتوقع نیست!دل من فقط کمی خسته است وکمی تنها....دل من دل خوش به آدمک های اطرافش نیست.خوب رسم این آدمک ها را می شناسد...رسم بی وفایی،دل شکستن،دل بریدن و رفتن وتنها گذاشتن را از بر است.می تواند ساده بشکند ،ساده ترک کند،ساده دروغ  بگوید، بی خیال ازکنار کسی که دوستش دارد بگذرد،می تواند حتی نگاهی به تکه های دلی که شکسته است نکند وبگذرد.اما اگر اینگونه شود...اوهم می شود یکی ازاین همه آدمک شهر!آدمک های هزار چهره که فقط ادعای محبت دارند،آن هم باآن لبخند مصنوعی...

آیا سادگی سهم زیادی از دنیاست؟؟؟

دل خوش باور من با همه ی سادگی اش،دنبال دلی می گردد ساده که تاابد دراین راه سخت بااو بماند...

اما...دل من هنوز هم باور نکرده که سادگی شد باعث این همه تنهایی...

چه زجری می کشد آنکس که انسان است واز احساس  سرشار...

نجوای 1:خط خطی ازقلم خودم تاریخ 1/1/88
 

نجوای 2: أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ....

نجوای3 : توی لحظات آسمونی دل شکستگی تون دعام کنید....