کاتیــــــ ــا | ||
من دست هایم بوی حسرت گرفته بس که در قرنی که هر محالی شدنی شد محال محض ماند آرزوهایم... من پشت لبخندی که هرگز تعبیر نشد جان دادم و پشت ثانیه هایی که به جای صَرف ِعین شین قاف صَرفِ بغض های شکسته کردند دفن شدم و یک "او" هیچ وقت "تو" نشد برای داستان ِ پُر از بغض ِ من و هیچ "تو"یی با "من" جمع نشد و همین " ما " شد محال ترین ِ محال ِ قصه ی ِ ما تو نبودی و من غریب ِ قصه ی ِ پُرغصه ی خودم شدم و درد حاشا کردن ِ این همه غربت بود ...
بغض نوشت: بعد از مدت ها ... غریبه در قصه خودم ... باز دست به قلم بردم
[ یکشنبه 94/9/1 ] [ 8:59 عصر ] [ الهـه سـکــوت ]
[ نظرات () ]
|
||
[قالب وبلاگ : تمزها] [Weblog Themes By : themzha.com] |