"حسادت"

این روزها

تا مغز استخوانم نفوذ کرده

و تمام  ِ محالات دنیا

بُغضی شده

سنگین چین

دور  ِ ثانیه هایم ...

و من

در تقلای ِ یک نفسی که آخرش به " آــهــ " نرسد ...

و همه اشک هایم " آـــهـــ " می شود

و من ُ

ــهـِقـــ ــهـِقــــ هایی که

پای ِ سجاده

می شـِکنندم ...

بوی ِ یاس های پَر پَر

سرمای ِ زمستان را دیوانه کرده ...

.

.

.

.

.

سکوت که میکنم

یعنی دیگر

نای ِ فریاد ندارم

و یا " غیاثَ المستغیثین " هایم

بغض می شود

اشک می شود

گوشه ی ِ نگاهم ...