کاتیــــــ ــا | ||
جلوی اینه ایستاده ام و به برق ِ چشمان ِ سیاهم چشم دوخته ام این منم؟! این برق ِ روشن ِ سوزاننده چیست؟! دلم گرم ست... سرما را حس نمیکنم... دلم گرم است به بودن ِ تو ، به داشتنت... دارم جوانه میزنم کم کم... دارم جان میگیرم کم کم... با برق ِ نگاه ِ اتیشنت می سوزم و خاکستر می شوم و جان میگیرم... دست هایم را گرفتی هربار و بلندم کردی از زمینی که با ناملایمت ثانیه ها خوردم لحظه لحظه کنارم بودی تا آب بنوشم از محبت ِ بی دریغت و نور پاشیدی به برگ های تازه جوانه زده ام با چشم های ِ اسمانی ات و انرژی تزریق کردی به سلول هایم با خنده هایت من جوانه زدم در یک گوشه از همان خنده های استثنایی ات من طاقت ِ هضم این همه خواستن را ندارم دلم پرشده از عطش ِ خواستنت و دست هایم عجیب تمنا می کنند گرمای ِ دستان ِ حمایتگرت را این خط خطی بی سروته است پر ست از خواستنت پر است از نام تو... من همه فاصله هارا تا تو ، می دوم... بخند... من جوانه زده ام درهمان خنده ات...
نجوای 1: أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ. *** اسفند نوشت: دوباره اسفند...ماه ِ من...
[ چهارشنبه 91/12/9 ] [ 11:19 عصر ] [ الهـه سـکــوت ]
[ نظرات () ]
|
||
[قالب وبلاگ : تمزها] [Weblog Themes By : themzha.com] |