|
کاتیــــــ ــا 
| ||
|
اینجا دیگر جای تعبیر های زیبا نیست به دور از هر اغراقی می خواهم با شما حرف بزنم میخواهم فریادهای بغض الودم را با صفحه بی جان کیبوردم برایتان بنویسم خـــــــــســــــــــــــتــــــــــــــــه امــــــــــــــــــــ... بغض ِ دل ِ شکسته ام باز نمی شود باید پنجه می انداختم در خاک هایی که یادگار شما بود باید سر میگذاشتم روی رمل هایی که صدای توپ و تفنگ در آن پیچیده بود تا حل میشد این بغض در وجودم روحم سرگردان شده... هرچه منتظر شدم نه از شما دعوتنامه ای رسید نه امام عشق طلبید چرا؟ مگر دعای ِ آدم ِ مضطر اجابت نمی شود؟ دیگر تاکجا باید حال مضطرم ادامه پیدا می کرد؟ تا به زانو زدنم؟ به زانو هم که زد مرا... همان وقت که امام عشق گفت امدنی به شهرم نیستی زانوهایم خم شد فریادم به اسمان رسید بغضم خط کشید روی روحم ندیدین؟ نشنیدین؟ به خدا هیچ مسکنی برایم وجود ندارد هیچ ارام بخشی ارامم نمیکند به خدا فقط یک نماز در حیاط حرم تمام دردهایم را درمان بود یک روز چشم دوختن به گنبد طلائیه همه پریشانی هایم را ارام می کرد اما... انگار لایق نبودم... شکایت دارم من بخاطر این بغض کُشنده که روی سینه ام دارد می کُشد مرا شکایت دارم درمان ِ درد ِ من دست شما بود... اما... نمی دانم شاید واقعا لایق نبودم... دیگر جمله ی "شاید حکمتی ست" ارامم نمی کند... شکایت دارم از همه.... یک گوشه حرم... جایی برای من نبود؟ چرا؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
[ یکشنبه 92/1/11 ] [ 12:28 صبح ] [ الهـه سـکــوت ]
[ نظرات () ]
دارم کـــ ـمــــ کــــــ ـم پاییز می شوم در دل ِ همین بهــــ ـار دنیای ِ حسرتــــ ـ ـ روی دلمــــ سنگینی می کند... "اَمـَّــ ـنـــــ یــُـ ـجــیــبــــ هایمـــ" بی تاب ِ اجابت و اجابت انگار دور ست... و دلم خسته ... و دست هایم پُر از حسرت... و دلم دیوانه.... منم و " کــ ـاشــــ " های ِ تمام نشدنی... مهربان معبودم... به حُرمت ِ دل ِ شکسته امــ نگاهی ... بتاب بر تاریکی های دلم حسرتــ ـ ـ های دلم بیشتر از حَد ِ مُجاز ِ یک دل ِ دلشوره دار است دل دل میکنم این روزها حتی طُلوع صبح گاهی ام را خیلی وقت ست صبح هایم طَعم ِ دارچین ندارد می خواهم بخوابم... شاید ....
نجوای 1: أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ. *** دل دل نوشت: دلشوره هایم را دعا کنید.... سکوت نوشت: خداحافظ ! دنیای ِ پیام رسان! حلالم کن [ یکشنبه 92/1/11 ] [ 12:5 صبح ] [ الهـه سـکــوت ]
[ نظرات () ]
تـــ ـلــــ ـخــــ شده ام این روزها می دانم! اما تا می خواهم از "تــ ـو" بنویسم واژه ها شکوفه می دهند می خندند شیرین می شوند مث ِ حس ِ شیرین ِ پرواز دادن ِ بادبادک از "تــ ـو" نوشتن شده قشنگ ترین کار دنیا و "تکـــرار اســ ـمت" شده تکــ ـلیفی "واجب" بر دوش ِ چشم هایم تا روشن شود این همه سیاهی اَش سرمشق ِ ثانیه ثانیه ی ِ عاشقی اَم دست های ِ به دعا برداشته شده ست تا مستجاب بشود دعای ِ خنده ی ِ چشم های ِ .... توصیف چشم هایت را هنوزم عاجزم هیچ وقت چشم هایت را ندیده ام ! بس که هربار غرق شده ام در عمق نگاهت چشم هایت خودش دنیایی ست که می کُشد آخر مرا وقتی دست در دست ِ "میم مالکیت های آخر اسمم " می دهد خودت هم خوب می دانی تاثیر جادویی آن " میم مالکیت ها " را اما... دلم شور می زند نازنین... می ترسم... روزی ماهی بشوی در نگاهم و دیگر پیدایت نکنم... از م.ن ِ بی تو عجیب می ترسم...
نجوای 1: أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ. *** دل دل نوشت: دلشوره هایم را دعا کنید.... سکوت نوشت: خداحافظ ! دنیای ِ پیام رسان! حلالم کن
[ پنج شنبه 92/1/8 ] [ 11:5 عصر ] [ الهـه سـکــوت ]
[ نظرات () ]
دل دل می کنم نوشتنت را این روزها دوست داشتنت حجم ِ تمام ِ من را پُر کرده واژه ها یارای ِ هَضم ِ این همه عـِـ ـشــ ـقــ را ندارند شاید هم حسادت می کنند نمی دانم! هرچه هست این روزها عجیب لج کرده اند شاید کم کم باید فکر تازه ای کنم برای به یادگار گذاشتن ِ نامت کلافه ام... وقتی تمام ِ من پُر شده از تکرار ِ نام ِ تو نمی دانم با خودم چگونه کنار بیایم... می ترسم نازنین... از ماندن این "من" ، "بی تـ و" می ترسم این "من" وقتی از "تو" خالی شود "هیچ" می شود نفس هایم را با نفس هایت تنظیم کرده ام اگر نباشی... اگر بروی... اگر دور شوی... اگر هُرم نفس هایت گرم نکند ثانیه ها را... اُکسیژن برای آن هایی ست که طَعم ِ ثانیه هایشان ارغوانی نیست "نباشی" "نفس" "نمی کشم" دستم را می گذارم روی ِ تن ِ خیس ِ پنجره دستت را می گذاری روی ِ تن ِ خیس ِ پنجره بینمان یک پنجره فاصله ست اما.... این پنجره محکوم شده است به بسته ماندن به روی ِ "تــ ـو" و "مـــ ـن" من از " من ِ بی تو " می ترسم نذر کن دلم را اگر بروی .... اگر مرا بــِـبَرَند... این دل دیگر دل نیست "بی تو" این طپش های ِ بیهوده چرا کـَر کند گوش عالَم را؟ نذر کن آن روز دلم را قُربانی ِ خنده ات کنند
نجوای 1: أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ. *** مضطر نوشت: دعا کنید الهه ی سکوت رو [ سه شنبه 92/1/6 ] [ 11:39 عصر ] [ الهـه سـکــوت ]
[ نظرات () ]
پَر ِ پرواز ِ دلم شکسته ست... دلم این روزها بی صدا گریه می کند و اشک ها را می سِـپارد که این درد باید ذره ذره آب کند دل را روزهای پرواز مادر که می رسد بُغض ِ دل نیلی می شود و اشک ها هر کدام فریاد ِ " مادر ِ پَهلو شکسته " دارد اخر " گل ِ یاس " لطیف تر از آن است که طاق ضربه های در و دیوار داشته باشد آخر غنچه ی نَشکُفته جایش بین در و دیوار نیست درد است که از هر واژه های ِ روضه ی ِ مادر بیرون می ریزد و دلت می خواهد فریاد بزنی " مدینه زبان وا کن... بگو قبر گمشده ی مادر کجاست... بگذار سر به مزار مادر تا عمر داریم گریه کنیم" اما.... داستان غربت شیعه هنوز ادامه دارد و هربار در سوگ مادر بغض ِ غربت هوای تنفس را سنگین می کند
نجوای 1: أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ. *** مضطر نوشت: دعا کنید الهه ی سکوت رو
[ یکشنبه 92/1/4 ] [ 3:59 عصر ] [ الهـه سـکــوت ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  و مَ.ن معنی بعضی شعرها را دیر می فهمم که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها ... | |
| [قالب وبلاگ : تمزها] [Weblog Themes By : themzha.com] | ||
