کاتیــــــ ــا | ||
و بسم الله... شاهنامه چشم هایت که هر فصل آن یک عُمر عاشقیت است و من امروز یک هزار و سیصد و اَندی سال ِ باران نزده است که در انتظارم اذان ِ چشم هایت رو به دل ِ دلزده ی ِ دلتنگ ِ من به صدا در آید تا من نماز ِ دل دادگی ام را رو به آیه های سجده دار چشم هایت اقامه کنم تو نمی دانی هربار جان دادن به پای ِ ناز ِ تاب ِ مُژگانت چه جانی به آدم می دهد تو نمی دانی واژه به واژه از کتاب ِ عین شین قافم تفسیر شاهنامه چشم های ِ توست من پا به پای تو به پای تو مانده ام...
[ پنج شنبه 94/9/19 ] [ 12:12 عصر ] [ الهـه سـکــوت ]
[ نظرات () ]
من دست هایم بوی حسرت گرفته بس که در قرنی که هر محالی شدنی شد محال محض ماند آرزوهایم... من پشت لبخندی که هرگز تعبیر نشد جان دادم و پشت ثانیه هایی که به جای صَرف ِعین شین قاف صَرفِ بغض های شکسته کردند دفن شدم و یک "او" هیچ وقت "تو" نشد برای داستان ِ پُر از بغض ِ من و هیچ "تو"یی با "من" جمع نشد و همین " ما " شد محال ترین ِ محال ِ قصه ی ِ ما تو نبودی و من غریب ِ قصه ی ِ پُرغصه ی خودم شدم و درد حاشا کردن ِ این همه غربت بود ...
بغض نوشت: بعد از مدت ها ... غریبه در قصه خودم ... باز دست به قلم بردم
[ یکشنبه 94/9/1 ] [ 8:59 عصر ] [ الهـه سـکــوت ]
[ نظرات () ]
|
||
[قالب وبلاگ : تمزها] [Weblog Themes By : themzha.com] |