|
کاتیــــــ ــا 
| ||
|
دست های لرزانم را روی شوره زار صورتم میکشم یک خط باریک ِ خیس ِ شور روی صورتم است بغض دارم... چشم هایم سرگردانند... اما... نمی دانم دنبال کدام گمشده می گردد که این چنین حیران است نفس عمیق میکشم اکسیژن کم اورده ام گمت کرده ام خدایا.... در هجوم پریشانی روزها در سایه ی خنده های سرمستم در پی ِ پیدا کردن ارامش ِ ثانیه هایم تورا گم کردم خدای خوبم... عوض شده ام می دانم... گلایه نکن... میدانم خیلی وقت است نشانه ای از الهه ی قدیم در من نیست می دانم دیگر خنده هایم از ته دل نیست میدانم همه کارهایم شده مصلحتی میدانم اشتباهاتم زیاد شده... کمک کن این روزها بیشتر لمست کنم بدون یاد تو.... من ویران میشوم... عطش لمس ِ یک ضریح تا برساند مرا به آغوشت مرا از پای انداخته میدانم همه جا هستی اما وقتی شم هایت را به گنبد ِ حرم میدوزی در انعکاس اشک هایت قشنگ تر می توانی خدارا ببینی همه چیز منعکس می شود حتی یاد تو... حتی گناهان... ان جا نمیشود خطا کرد... گمت کرده ام...
[ چهارشنبه 91/10/27 ] [ 12:0 صبح ] [ الهـه سـکــوت ]
[ نظرات () ]
|
درباره وبلاگ  و مَ.ن معنی بعضی شعرها را دیر می فهمم که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها ... | |
| [قالب وبلاگ : تمزها] [Weblog Themes By : themzha.com] | ||
